Wartka, pełna zaskakujących zwrotów akcja. Magiczne krajobrazy Polesia, wyjątkowy klimat epoki, a w tle pomruk wojny.

Był postacią tyleż sławną, co kontrowersyjną - bezwzględny i okrutny, ale i szaleńczo odważny. Zawsze w pierwszym szeregu, niemal z każdego starcia wychodził ranny. Wielbiony przez jednych i nazywany młotem na bolszewików, znienawidzony przez innych i uznawany za zwykłego zabijakę. O odwadze majora opowiadano legendy, a kobiety mdlały na jego widok. Ponoć ułańską fantazją popisywał się nie tylko na polu bitwy.

Duet świetnych autorów oddaje w ręce czytelników zbeletryzowaną historię majora Feliksa Jaworskiego, który na czele partyzanckiego oddziału bronił polskich dworów na Kresach.

Eliza Baranowska jest dziedziczką pokaźnego majątku Janowice położonego na Kresach. Otrzymała go po matce, która wiodła nieszczęśliwe życie u boku niewiernego męża, tak jak wiele kobiet w jej rodzie. Dziewczyna wierzy, że jeśli sama będzie decydować o sobie, uniknie podobnego losu. Po wybuchu wojny z bolszewikami na dwór napadają białoruscy chłopi. Eliza z macochą i przyrodnią siostrą ledwo uchodzą z życiem, chroniąc się w górującej nad okolicą wieży. Tajemnicza budowla ma złą sławę, ponoć straszy w niej duch kniaziówny Sonki. Tymczasem do Janowic wkracza polskie wojsko, w którym służbę lekarza pełni daleki kuzyn Elizy, Mateusz. Dziewczyna zostaje sanitariuszką i zyskuje bliskiego sercu towarzysza. W czasie przygotowań do opuszczenia majątku odkrywa rodzinne sekrety. Czy zdoła rozwikłać tajemnicę, która ma swoje źródło w wypadkach sprzed wieków? Co jeszcze łączy pannę Baranowską z więzioną latami przez męża Sonką?

Kim był człowiek znienawidzony przez Rosjan za zwycięskie walki z bolszewikami w latach 1919-1920 oraz automatycznie przez władze i historyków epoki PRLu, a także za związek z sanacją przez polski rząd na wychodźstwie, a także, później, przez część opozycji antykomunistycznej? Czy mógł sprostać kreowanej przez przedwojenne media roli niezwyciężonego Wodza, następcy Marszałka Piłsudskiego we wrześniu 1939 r.? Czy zasłużył na niechęć środowiska piłsudczyków i wszystkich obywateli, których dotknęła katastrofa wojny? Śmigły był człowiekiem skrytym. Nie mówił o sobie, nie pozostawił wspomnień. Pisano o nim niewiele, przede wszystkim bardzo źle w kontekście II wojny światowej, nie podkreślając dostatecznie jego ogromnej roli w bojach legionowych, znakomitego kierowania Polską Organizacją Wojskową, sukcesów w wojnie z bolszewikami. Dzięki autorom książki, którzy badają życie i działalność Naczelnego Wodza od kilkunastu lat, możemy poznać jego tajemnice, począwszy od dnia narodzin.